Yesterday is history, tomorrow is a mystery, but today is a gift. That is why it is called a present.

Laat ik mezelf voorstellen
My mindset
Iets wat echt ik is: Een feit die echt mij schetst is het feit dat leren mij gelukkig maakt. School is nooit wat voor mij geweest. Ik voelde me nergens op mijn plek, niks had mijn interesse zo danig te pakken als de mindset die ik zelf met me meedraag. Het helpen/ nuttig zijn met mijn eigen aangeboren krachten. Deze mindset heeft mij altijd weg getrokken bij alles wat volgens de maatschappij belangrijk is en hoe het leven er voor de meerderheid uit zou moeten zien. En dit: het jaren lang vast zitten op meerdere scholen met ongevraagde en onnodige stress die het met zich meedraagt. Om vervolgens te kunnen werken bij een baan die of helemaal niet is wat je eigenlijk voor ogen had. Of het feit dat er zoveel van je gevraagd wordt. Op het moment dat je thuis komt er nog maar minimum tijd over blijft om nog even de nodige huistaken af te maken. En vergeet het belangrijkste feit niet. Jij zelf daar blijft helemaal geen tijd meer voor over. Je kunt iedere week niet wachten tot het weekend weer aanbreekt of hoopt af en toe voor een vakantie om de "vergeten ik" even wat rust te gunnen. Persoonlijk heb ik aan verschillende opleidingen en banen een kans gegeven, maar ben altijd terug gevallen op de drang om mij te verdiepen in het steeds meer willen weten over de mensen om me heen. Hoe mensen zich bijvoorbeeld echt voelen en op welke manier het elk individu uit. Dit is voor mij de norm. Ik heb me altijd al verdiept en automatisch overal waar ik kwam/kom bezig gehouden met het observeren. Het inzien in het verschil tussen het gevoel en het gedrag van anderen. En het kunnen lezen van mensen is een van de gaven die mij veel hulp biedt bij het behandelen van mijn geliefde klanten.
Opgroeien in een huis vol liefde en geknuffel heeft mij laten inzien dat dit niet overal de norm is.
It takes strength and time
Iedereen maakt het leven mee op een andere manier. En het is maar aan jezelf hoe je er tegenop kijkt. "Zie je het glas half vol of half leeg?" Ik zelf ben geboren en opgegroeid in Slowakije. In een kleine stad genaamd Levoča. Mijn jeugd was gevuld met verschillende tradities, veel familie tijd, veel gelach maar tevens veel stress, pijn en verantwoordelijkheden die ik als kind met me mee droeg. Toen we in 2012 naar Nederland zijn verhuisd kwam ik in een land terecht waar alles nieuw voor me was. Ik sprak de taal niet & ik kwam met een hele andere mentaliteit die ik nog steeds vasthoud. Sinds dien heb ik verschillende situaties meegemaakt. Ik heb veel verschillende mensen gesproken. Heb ik veel misverstanden gecreëerd en door alles heen ook veel geleerd. Het draait erom dat je nooit opgeeft. We komen allemaal uit een ander boekje. En misschien is het niet zon slecht idee om het uitgelezen boek te onthouden, aan de kant te leggen en aan een nieuwe boek te beginnen. Want wie weet word het nieuwe boek misschien wel een bestseller.
Het zou me een eer zijn om wat te kunnen betekenen voor jou!